Jeśli jednak w dzieciństwie nie wyprostowano nam zębów, możemy to zrobić w wieku dojrzałym. Powszechna opinia o tym, że korekcja ortodontyczna nie jest możliwa u osób dorosłych to mit, który wciąż jeszcze pokutuje wśród wielu Polaków.

A tymczasem jest wprost przeciwnie – wiek nie jest przeciwwskazaniem do leczenia wad zgryzu. Zyska na tym nie tylko nasza uroda i samopoczucie, ale również zdrowie.

Nie należy zwlekać z wizytą u ortodonty, jeśli u osoby dorosłej pojawiają się odsłonięte szyjki zębowe.

Dorosły powinien się również udać do ortodonty, gdy występują takie objawy jak:

• zgrzytanie zębami,
• ścieranie się zębów,
• nadmierne odkładanie się kamienia nazębnego,
• wady wymowy,
• oddychanie ustami,
• dysfunkcja języka.

Ludzkie kości posiadają zdolność do regeneracji. 6 tygodni wystarczy, aby zrosły się po złamaniu. Podobnie jest z kością, z której wyrastają zęby. Jeśli przesuniemy ząb, w miejscu gdzie był wcześniej kość przyzębia zanika, a tam gdzie go usytuowaliśmy rozbudowuje się.

Powstałe w ten sposób mikro stany zapalne zaczynają się goić, a ząb „ukorzenia się” w nowym miejscu.

Klasyczne leczenie ortodontyczne trwa od półtora roku do dwóch lat. Dziś w dobie nowoczesnych aparatów ortodontycznych, często dobieranych indywidualnie, korekcja może być krótsza.

Do leczenia ortodontycznego wykorzystuje się aparaty wyjmowane ruchome lub długookresowo przymocowane do zębów, czyli stałe, nazywane „zamkami”. W większości przypadków zdecydowanie lepsze efekty przynosi użycie aparatów stałych.

Aparaty można stosować w trakcie wymiany uzębienia, czyli w tak zwanym okresie uzębienia mieszanego. Najlepiej jednak, gdy wyrosną już wszystkie stałe, czyli od 12-13 roku życia.

Tradycyjny aparat stały składa się z kompletu zamków i pierścieni, które przytwierdza się do zębów za pomocą klejów ortodontycznych. Połączone są one specjalnym drutem termoplastycznym, który przesuwa te krzywe.

Czasem między zębami umieszcza się sprężynki, wyciągi czy gumki, które podkręca się raz na 4-6 tygodni. Po zakończonym leczeniu usuwa się aparat i klej bez uszkadzania szkliwa.

Następnie zakłada się retencję stałą, czyli cienki drucik umieszczony za zębami od strony podniebiennej w szczęce i od strony językowej w żuchwie. Często pacjent otrzymuje również zdejmowaną płytkę retencyjną.

W zależności od rodzaju wymaganych przesunięć zębów leczenie trwa od kilku miesięcy do dwóch lat.

Przed przyklejeniem aparatu ortodontycznego stałego nie należy poddawać zębów fluoryzacji w okresie około 6–8 tygodni.

Zakładanie aparatu ortodontycznego nie boli. Jedyną niedogodnością jest to, że przez około godzinę trzeba leżeć u ortodonty na fotelu z otwartą buzią.

Natomiast po kilkunastu godzinach zęby mogą stać się delikatnie tkliwe i wrażliwe na nagryzanie. Wtedy zaleca się jedzenie tylko miękkich pokarmów i picie chłodnych napojów. Po kilku dniach wszystkie dolegliwości ustępują.

Większość pacjentów nie odczuwa bólu w czasie noszenia aparatu ortodontycznego. Jeśli pojawia się, to najczęściej przez pierwszy tydzień po jego założeniu. Można zażyć wtedy środek przeciwbólowy.

Również po każdej wizycie kontrolnej, podczas której następuje aktywacja aparatu lub wymiana niektórych elementów i działanie aparatu jest silniejsze, może wystąpić niewielki ból. Trwa on około 2-3 dni. Jego występowanie jest zjawiskiem normalnym i świadczy o postępującym leczeniu i korekcie zgryzu.

Noszenie aparatu wiąże się z dokładnym szczotkowaniem zębów po każdym posiłku przez około 2-3 minuty oraz czyszczeniem nicią dentystyczną przestrzeni międzyzębowych, a także stosowaniem płynów do płukania jamy ustnej.

Dobrze sprawdzają się domowe irygatory do wypłukiwania resztek pokarmowych z trudno dostępnych miejsc. Wypływający pod ciśnieniem wąski strumień wody czyści miejsca, gdzie samą szczoteczką nie jesteśmy w stanie dotrzeć. Woda dodatkowo masuje dziąsła.

Ortodontyczny aparat ruchomy należy każdego dnia rano i wieczorem wyczyścić stosując do tego normalną szczoteczkę oraz pastę do zębów. Po czyszczeniu płucze się go wodą. Od czasu do czasu można zastosować chemiczne oczyszczenie aparatu przy użyciu środków do czyszczenia protez zębowych (np. COREGA TABS).